Con Amore bestaat 90 jaar in 2020. De aankomende periode nemen we je mee in onze geschiedenis in een aantal afleveringen met gebruikmaking van muziektermen…
Opmaat
Stelt u zich eens voor 90 jaar geleden op 13 juni 1930 om precies te zijn zaten tweeëntwintig jongens, of moeten we zeggen mannen bij elkaar in het toenmalige parochiehuis aan de van Woerkomstraat nu de Schietclub. Zij hebben in hun hand een mandoline.
De dirigent destijds Daan van Teeseling neemt het woord en stelt de vraag aan de orde onder welke naam de club van mandolinespelers zich aan het Oosterhoutse publiek moet gaan presenteren.
Met negentien van de tweeëntwintig stemmen werd gekozen voor de naam met een diepgewortelde betekenis “CON AMORE” ofwel “Met Liefde”. Schitterend toch!
Deel1
Ouverture in de dertiger jaren 1930-1940
Exact 100 jaar na de oprichting van de Maatschappij tot Bevordering de Toonkunst te Amsterdam in 1830, wordt in 1930 te Oosterhout een mandoline orkest opgericht met als eerste leden Tinus en Jan Besselink. Deze heren vragen Daan van Teeseling die reeds een mandoline orkest dirigeert in Herveld, dat ook in Oosterhout te willen doen. Maar zoals het altijd gaat zonder de benodigde gelden kun je geen instrumenten beheren. Maar wat beter te doen dan een lening af te sluiten bij een vermogende pastoor in dit geval pastoor Savenije (Savenijelaan PvB). Maar deze pastoor was niet verschoond van zakelijk inzicht en leende tweehonderd en vijftig gulden onder voorwaarde dat elke maand twintig gulden diende te worden terugbetaald. Zo werd het toch nog lente voor de Mandolineclub en met de naam Con Amore.
Na een rustig begin met vooral veel oefening wordt in 1933 een aanvulling gedaan met een klokkenspel, André Kock, twee accordeonisten Arie Mombarg en Eed van Heumen en twee basspelers Jan Janssen (Kaap) en Hent Derksen. Hiermee werd naar een vocaal en instrumentaal festival georganiseerd op 15 augustus 1935 in navolging op een uitstapje naar een festival in Huissen.
Gezien een mandoline orkest eigenlijk geschikt is om in een zaal op te treden wordt besloten om te zetten naar een fanfare orkest omdat je daar beter mee buiten uit de voeten kunt. Daartoe wordt contact gezocht met Jan Warbroek Sr. Destijds hofkapelmeester in Den Haag van het Residentieorkest. De mandolines worden verkocht en door bemiddeling van Jan Warbroek Sr. worden in Tilburg bij de firma Kessels koperen blaasinstrumenten besteld. Deze instrumenten worden gefinancierd met uitgave z.g. aandelen van vijfentwintig gulden. En zo kan dan al opgetreden worden bij een jaarlijks terugkerende processie, bij het afscheid van burgemeester Lewe van Aduaard van de gemeente Valburg en rondgangen in dorpen van de gemeente Valburg. In 1938 geeft Warbroek Sr. Het dirigeerstokje over aan Jan Warbroek Jr., de pas aan het conservatorium afgestudeerde zoon. Echter in juni 1939 wordt Jan Warbroek Jr. opgeroepen onder de wapenen te komen als officier van de cavalerie (de Huzaren)Tot mei 1940 wordt er nog een keer in de veertien dagen gerepeteerd. En dan barst de oorlog los.
Volgende keer intermezzo agitato tijdens de bezetting 1940-1945
